Sa Pa, Halong Bay en meneer Ho Ch Minh!

Hey hey allemaal!

Daar ben ik weer:) En dit keer met een verhaal over twee bestemmingen in het Noorden van Vietnam! Sa Pa en Halong Bay!

Sa Pa
Vanuit Hanoi nam ik de bus naar Sa Pa. In Hanoi hoorde ik al allemaal horrorverhalen dat het er zou sneeuwen! En ja normaal hou ik van sneeuw...maar na al dat reizen in die warmen landen ben ik niks meer gewend. En bovendien heb ik wel een warme jas bij me...maar geen handschoenen en muts..:)

De busrit naar Sa Pa was prachtig! Met een bochtige weg reden we door de bergen met de prachtige rijstterrassen. Er was geen sneeuw te zien, het zonnetje scheen maar het was niet heel erg warm. Buiten was het nog wel goed te doen, zeker overdag, maar gek genoeg was het binnen overal super koud. Het was heel normaal om met je jas aan in een restaurant te zitten, het personeel liep er ook rond met dikke winterjassen. In het hotel had ik elektrisch verwarmde deken! Oooh heerlijk...doet me altijd denken aan toen we nog bij oma gingen logeren.. Eerst dacht ik nog wat een overbodige luxe maar achteraf was ik er toch wel heel erg blij mee. Alleen jammer toen de elektriciteit een paar uur uitviel haha.

Toen we aankwamen met de bus werden we al meteen achtervolgd door een hele groep locale mensen die souvenirs wilden verkopen of zich aanbieden als trekkingsgidsen. Ik heb altijd even wat tijd nodig voordat ik mijn keuzes wil maken dus liep ik stug door naar mijn hotel. Na alles even te hebben laten bezinken verliet ik mijn kamer en zag ik dat er nog een meisje/vrouw voor mijn hotel stond te wachten. Normaal hou ik daar absoluut niet van, maar bij haar vond ik het om de een of andere reden niet zo storend. Ze vertelde me dat ze me mee kon nemen naar haar eigen locale dorp. Toen ik op de kaart keek bleek het precies aan de andere kant te liggen van alle dorpjes waar de meeste trekkingen heen gaan (zo ook volgens lonely planet).. Haar dorpje stond niet eens in de LP. Ik twijfelde...miste ik nu niet juist de goede dorpjes? Maar ze vertelde me dat dit een betere ervaring zou zijn omdat er minder toeristen waren. Ik vond haar leuk, ze sprak redelijk Engels en ze was vriendelijk en dus besloot ik de volgende dag een dagje met haar te gaan trekken. En wat een succes was dat!
Om 09.00 uur stond ze klaar voor mijn hotel. Op slippers!?! Ik vroeg haar of ze daar op kon trekken maar ze verzekerde me dat het prima was.

Het begintempo lag hoog en we doken vrij snel een stijle helling op.. Na vier weken lui te zijn geweest op het strand in de Filipijnen maakte ik me toch een beetje zorgen. Het begin was zwaar..moest ook aan de lucht wennen en mijn astma speelde een beetje op maar al snel was mijn lichaam gewend en was er geen probleem. Ze vroeg me ook steeds..you okay?;) Het was een beetje mistig wat een mysterieus beeld gaf. Ze koos een prachtige uitdagende weg voor ons uit, met prachtige uitzichten, stukjes klimmen en klauteren, langs en over beekjes en ook veel door de modder glijden. Ik had mijn eigen privetour, heerlijk! Ik had echte wandelschoenen aan maar blijkbaar waren ze erg glad waardoor ik zo’n drie keer op mijn gezicht ben gegaan.. Ze maakte zich steeds zorgen maar zag al snel dat het enige wat ik had opgelopen modder was..:) Na de derde val hield ze mijn hand vast en hielp ze me door de modderige gedeeltes..en dat op slippers! hahah.. Onderweg kwamen we door een paar locale dorpjes..erg mooi om te zien! Kinderen die aan het spelen waren, volwassenen die aan het werken waren, biggetjes van twee dagen oud die bij de moeder aan het drinken waren. Een sneak peak in het echte leven van de lokale Vietnamezen. Onderweg kochten we bij een winkeltje aka huiskamer wat groentes en tofu voor de lunch. We verlieten het pad en ze vertelde me dat we een short-cut namen...een super stijle helling naar beneden tussen de rijstterrassen door...adembenemende uitzichten! En het gaafste was, dat ik de hele tocht...vanaf het moment dat we Sa Pa hadden verlaten geen enkele andere toerist was tegengekomen.

Eenmaal bij het dorp aangekomen liet ze mij haar huis zien. Het huis was nog in de maak, het grootste gedeelte stond er maar er moest nog veel gebeuren. Het was een mooi houten huis en werd helemaal door haar man gemaakt. Vervolgens ging ze de lunch voor me klaarmaken. Het was heerlijk! Maar zoveel! Noodles, uien, tofu met tomatensaus, rijst, ei en nog andere groentes. Ze zei steeds: Don’t be shy! Eat more! Haha en ik had gehoord dat het in Vietnam niet beleefd is om je bord niet leeg te eten..maar aangezien het zooooveel eten was en ik het met geen mogelijkheid allemaal had kunnen opeten ben ik toch maar gestopt..:) Ze moest wel lachen toen ik met stokjes aan het eten was...haha het is misschien niet zoals zij het doen maar ik ben al blij dat ik het überhaupt kan want soms zijn stokjes het enige wat je krijgt zoals ook hier.

Ze was erg geïnteresseerd in me en wilde foto’s van iedereen zien. Toen ik een foto liet zien van Cher riep ze meteen Ho Chi Minh haha.. Ik kreeg een armbandje van haar en ook eentje voor Armand en toen was het tijd om terug te keren naar Sa Pa. De terugweg zijn we wel over de weg gelopen maar dat was ook prima want dit was de kortste route en dit was nog altijd zo’n 3,5 uur teruglopen. Op de terugweg kwamen we langs een school met kindjes. Ik kon het niet laten om even naar binnen te gluren. Het was de klas van haar dochter en al snel kwamen de kindjes allemaal kijken. Wat een knapperds! En wat een schatje! Ze begonnen met kleine bedragen geld te zwaaien en ik snapte er niets van..maar ze wilde dat we ze een snoepje gingen kopen bij het winkeltje om de hoek haha..

Na een lange dag kwamen we terug bij mijn hotel! Wat een super dag! Prachtige natuur en bij de mensen in de dorpjes kunnen kijken zonder dat daar 20 andere toeristen bij waren. Wat een prachtige ervaring! Ik gaf haar een knuffel en ging toen moe maar voldaan mijn bedje met elektrische deken in!

De volgende dag ben ik zelf een stukje gaan wandelen en ben ik naar een ander lokaal dorpje gegaan wat veel dichter bij Sa Pa ligt en ook wat meer toeristisch is. Ik heb daar een mooie locale outfit gekocht..alvast voor de carnaval!:) Het trekken met een locale gids is absoluut een aanrader als je ooit naar Sa Pa gaat maar je kan er ook zelf mooie wandelingen maken. Als je paar minuutjes uit het stadje loopt zijn de uitzichten al fantastisch!

De volgende dag wilde ik de bus terug naar Hanoi pakken maar de bus die ik op de heenweg had gepakt was helaas al vol. Ik moest dus met een andere bus gaan maar dacht dat dat ook wel prima was.

Toen ik met de taxi aankwam keken ze al alsof er net donder was uitgebroken. Het woord ticket werd naar me gesneerd en mijn tas in het ruim gegooid. Toen ik vervolgens in de bus wilde gaan zitten ( die overigens heel hard stonk) kwam een van de mannetjes schreeuwend op me af en wees naar een andere stoel. Geen Engels alleen maar schreeuwen en wijzen. De bus was vrijwel leeg, en ik snapte niet waarom ik gewoon niet kon gaan zitten waar ik wilde en bleef koppig voorin staan haha.. Normaal niks voor mij maar ik had al wel van deze praktijken gehoord. Wij als toeristen betalen veel meer voor de bus maar dat geld gaat direct naar het bedrijf en niet naar de mannetjes die in de bus werken. Als ze locals in de bus zetten dan kunnen ze daar nog een centje aan verdienen. Dus hoewel wij veel meer betalen, krijgen we de shitstoelen achterin zodat de locals de betere plekken kunnen krijgen haha. Het is dus niet wie het eerst komt wie het eerst maalt zoals het naar mijn idee zou moeten zijn.
Uiteindelijk ben ik gewoon gaan zitten waar ik wilde zitten, schreeuwde hij nog eens naar me en gaf hij uiteindelijk op. Stiekem toch wel een beetje een overwinning voor me!
Het was een slaapbus wat inhield dat er twee stoelen in ligstand boven elkaar waren geplaatst. Bij je voeten is dan een soort hokje waar je benen in komen. Nu weten we allemaal dat ik niet super groot ben..;) maar zelfs ik paste niet volledig in die stoel. Toen ik een langere Australische jongen zag binnenlopen kreeg ik al medelijden met hem..
Haha maar goed, zo’n 7 uur later met een stinkende bus, met te kleine stoelen en onvriendelijke mensen waren we in Hanoi! Wat een verschil met de heenweg..maarja resultaat is uiteindelijk hetzelfde ik was waar ik wilde zijn.

Halong Bay
De volgende dag was het tijd voor een bezoekje aan Halong Bay. Halong Bay is een Unesco World Heritage Site. Het is een plek waar bijna 2000 limestone rockformaties uit de zee rijzen. De beste manier om deze plek te bezoeken is per boot. Deze tours kan je echt overal boeken tegen hele verschillende prijzen! Ik had wat horrorverhalen gehoord over de goedkoopste varianten met betrekking tot veiligheid en besloot een wat duurdere boot te boeken maar kreeg uiteindelijk een erg goede deal vanuit mijn hotel aangeboden.
Heel eerlijk gezegd heb ik even getwijfeld of ik wel naar Halong Bay zou gaan. Ik kom ten slotte net van El Nido, een plek wat ook bekend staat om zijn rockformaties die uit de zee steken. Bovendien was het nog best wel fris en zou bijvoorbeeld zwemmen geen optie zijn terwijl dat in El Nido juist super was. Toch wilde ik Halong Bay graag zien. En dat was een goede keus! In El Nido was het weer super en de kleur van het water briljant, maar wat weer mooi was aan Halong Bay was de hoeveelheid rockformaties in de zee! Overal om je heen steken ze uit en zorgen ze voor prachtige plaatjes!

Vanuit Hanoi werd ik opgehaald met de bus en reden we in een paar uurtjes naar Halong Bay. Vanuit Halong Bay vertrekken de meeste boten en het is dan ook een toeristisch gedoe..
Na het kopen van onze tickets bracht een wat kleinere boot ons naar onze Junk (zo noemen ze de boten hier). De boot was prima! De crew was vriendelijk, maar het eten was echt geweldig! Ik kreeg steeds vijf verschillende gerechten als vegetariër. Ook voor de vleeseters werd er super goed gezorgd met onder andere verse seafood!

De eerste stop was bij een soort lagune waar we gingen kayakken. Je kayakt door een stukje grot en komt dan uit op een erg mooie plek. Wat ook erg mooi was om te zien waren alle roofvogels die hoog boven onze hoofden vlogen.
Na het kayakken brachten we een bezoekje aan Surprise Cave. Ik heb best al wat indrukwekkende grotten gezien en ben een beetje moeilijk wat dat betreft, maar ik vond het een erg gave grot. Dit kwam vooral door de grootte van de kamers en de indrukwekkende vormen. Ook was het fijn dat het ondanks alle boten die je in het water kon zien liggen niet druk was in de grot toen wij er waren. Heerlijk! Op de terugweg zakte de zon langzaam richting de zee wat zorgde voor een prachtig plaatje! We werden afgezet op een strandje waar we de zonsondergang vanuit een viewingpoint verder konden bekijken. Bij terugkomst op de boot was het tijd voor het avondeten en leerden we hoe we loempia’s moesten rollen. Het was eigenlijk de bedoeling dat er wat gedronken werd en er karaoke werd gezongen maar (bijna) iedereen was KO van de lange dag en ging naar zijn of haar kamer. We hoorden de Ozzies nog wel een liedje proberen maar ook zij gaven het al snel op en toen was er alleen nog maar het geluid van de zee...heerlijk!
De volgende dag was het vroeg opstaan voor ontbijt en een bezoekje aan een Pearllfarm. Daarna gingen we rustig terug naar de baai en ondertussen konden we genieten van het zonnetje in de ligstoelen op het zonnedek. Na een lunch op de boot begonnen we aan onze busreis terug naar Hanoi. Het waren vermoeide dagen maar wel erg mooi! Het was een mooi begin van mijn reis in Vietnam en ik ben blij dat ik zowel naar Sa Pa als naar Halong Bay en geweest.

Ho Chi Minh Mausoleum
Een van de allerbelangrijkste personen uit de geschiedenis van Vietnam is Ho Chi Minh. Samen met Floor had ik al een bezoek gebracht aan het Ho Chi Minh museum maar naast het museum ligt het Mausoleum en dat was toen helaas dicht.
Ik besloot de laatste vrije dag die ik in Hanoi kon besteden naar het Mausoleum te gaan. In het midden van dit gebouw ligt meneer Ho Chi Minh in een glazen kist opgebaard, wat overigens tegen zijn wens om gecremeerd te willen worden ingaat.

Om bij het Mausoleum binnen te komen is een hele happening. Overal staan guards die het gebouw bewaken. Bij binnenkomst wordt je tast gechecked en moet je zelf door de metaaldetector poort. Je mag geen camera meenemen in het Mausoleum. Vervolgens kom je drie keer opnieuw in een rij terecht. Wanneer je binnen bent zijn er ook een aantal regels waar je je aan moet houden. Zo moet je je kleding aanpassen en mag je bijvoorbeeld niet in korte broek en topje naar binnen. Je mag je handen niet in je zakken doen en je mag niet praten. De lange rij kan afschrikken maar het tempo waarin alles verloopt gaat vrij snel. Wanneer je eenmaal het gebouw binnen bent is het binnen drie minuten afgelopen. Je wordt door de guards verzocht in een keer door te lopen, je loopt één keertje rondom de kist in rap tempo en loopt zo weer het gebouw uit. Het was een belevenis haha..:)

Morgen verlaat ik Hanoi en pak ik de bus naar Hue. Hue staat bekend om zijn tombes.. Ik ben benieuwd..

Veel liefs Milka