Borneo part one!

Borno Baby deel 1!

Na Zuid-Afrika was het tijd voor mijn reis naar Azie.. Omdat Geert in ZA met het briljante idee kwam dat Freya misschien wel mee kon gaan naar Borneo was mijn zus al een dagje op mij aan het wachten in KK (oftewel Kota Kinabalu).
De eerste nacht verbleven we in een hotel omdat dat wel zo handig was in verband met shuttleservice. Toen ik aankwam in het hotel had ik niet echt honger maar wel zin in een snack. Freya en ik besloten fruitsalades te bestellen...en ja hoor dat kregen we ook. Fruit met groene slablaadjes, komkommer en een sladressing. Getver haha! Blijkt dat we een fruitplatter moeten bestellen ipv een salade.. Weer wat nieuws geleerd!:)

De volgende dag besloten we naar Sandakan te vliegen. In Sandakan verbleven we een twee nachtjes in de backpackers en pakten we daarna de bus naar Sepilok. Sandakan is niet zo’n leuke stad. Wel handig om wat inkopen te doen, maar niet echt sfeervol en vooral erge stank. Buiten het feit dat Borneo mij gewoon een mooie bestemming leek had ik bij het kiezen van Borneo één hoofddoel voor ogen en dat was het zien van de Orang-Oetan. Samen met Freya besloten we hiervoor twee bestemmingen te kiezen. Sepilok het rehabilitatiecentrum en de Kinabantangan rivier met de kans om ze in het wild te zien.

In Sepilok worden wees orang-oetangs of orangs die om een bepaalde reden niet voor zichzelf kunnen zorgen opgevangen, verzorgd en ze krijgen indien nodig skills aangeleerd. De weesjes worden eerst in quarantaine geplaatst om er zeker van te zijn dat ze vrij zijn van ziektes en vervolgens krijgen ze een oppasser die ze zeer intensief één op één verzorgd. Naast knuffels en voedsel krijgen ze hier ook bijvoorbeeld klimles. De kleintjes blijven nog redelijk dichtbij hun verzorgers maar hoe ouder ze worden hoe meer afstand ze nemen. Het doel is dat de orangs weer gewoon kunnen leven als een vrije orang. Sommige laten hun gezicht nooit meer zien in het centrum en sommige komen nog dagelijks of wekelijks terug naar het voeder platvorm waar de ze dagelijks twee keer per dag worden bijgevoerd. In de tussentijd kunnen de orangs gewoon vrij rondslingeren in het 4.300 hectare grote Kabili-Sepilok Forest Reserve. De voeder momenten zijn ook de momenten dat je als toerist een kijkje kan gaan nemen.

Freya en ik besloten een paar dagen in de buurt van het centrum te verblijven. Toen we in onze guesthouse aankwamen was dat helaas geen positieve ervaring. Het personeel was ronduit onaardig en ongeïnteresseerd. Bij elke vraag die we stelden werd er gezucht..niet echt wat ik me van de Aziatische vriendelijkheid had voorgesteld. Gelukkig hadden we wel echt een hele stoere kamer met uitzicht over de jungle! Prachtig! Dat maakte veel goed en voor de rest waren we overdag toch veel weg.

Naast het rehabilitatiecentrum is er ook een Rainforrest Dicovery Centre in Sepilok. In dit centrum hebben ze een canopywalk gemaakt zodat je op een grotere hoogte door de jungle kunt lopen en je zo bijvoorbeeld beter vogels kunt spotten. Thuis vind ik vogels vrij saai moet ik eerlijk bekennen maar Freya had me hier al vrij enthousiast gekregen met haar boek vol kleurrijke vogels, waaronder 7 verschillende soorten Hornbills. Op het vliegveld kregen we van iemand de tip om al vroeg het centrum binnen te gaan om de kans op vogels te vergroten. Dus wij om 05.30 richting het centrum en ja hoor....geen vogels te bekennen! Haha.. Ofja twee..:)
Gelukkig was het toch wel erg mooi om daar te zijn zo vroeg omdat er dan nog bijna niemand is en dan is de temp gelukkig nog goed te doen. Verder was het prachtig om te zien hoe de zonnestralen door de bomen en planten van de jungle heen straalden.

Na onze mislukte birdwatching poging gingen we naar de orangs. Zo gaaf om voor het eerste de orangs te zien! Ze zijn zo grappig! Ze spelen, klimmen, trekken gekke bekken en ga zo maar door. En natuurlijk blijft het een rehabilitatieproject en is het in die zin niet echt wild...ze kunnen wel gaan en staan waar ze maar willen en dat vind ik erg belangrijk. Aan het einde van de voeding toen bijna iedereen al weg was gegaan hadden we geluk en kwamen er twee orangs naar beneden waardoor we ze van heel dichtbij konden bekijken. Wow zo gaaf! De volgende dag wilden we nog een keer gaan en hadden we zelfs nog meer geluk, want tussen de twee voedertijden in kwam een van de orangs Rosa steeds naar buiten. Ze ging zelfs op het Sepilok welkomstbord zitten...echt super grappig. Ze was niet bang en kwam heel dichtbij langsgelopen. Dat is natuurlijk waar je stiekem op hoopt als je naar Sepilok gaat. Je mag ze niet aanraken ivm het rehabilitatieaspect, de mogelijke ziektes die je kan overdragen en natuurlijk ook eventuele agressie van de apen maar oh wat had ik haar graag een knuffel gegeven! We hadden ongelofelijk geluk bij Sepilok dat we de kans kregen om de orangs meerdere keren van heel dichtbij te kunnen zien buiten de voedertijden om. De laatste dag wilde ik nog graag een laatste keer gaan kijken bij ze. En ja hoor ook nu had ik weer geluk en liepen ze zo langs op de balustrade. Terwijl ik ze aan het volgen was zag ik ineens iets anders in mijn ooghoek. Ik keek en zag iets rood/bruins door de lucht vliegen. Super cool! Ik dacht dat het een vliegende eekhoorn was maar het bleek een vliegende lemur te zijn. Normaal gesproken zie je ze alleen in de nacht als je geluk hebt, maar om ze nu rond een uur of vier te kunnen bewonderen was natuurlijk extra mooi.

Na vier nachten was het tijd om Sepilok te verlaten en te vertrekken naar de Kinabantangan rivier. Dit is een bekende plek in Sabah waar je verschillende soorten wilde dieren kunt spotten. We werden in Sepilok met een comfortable auto opgehaald en naar de rivier gebracht. Eenmaal aangekomen bij onze lodge bleken we de enige gasten te zijn. De kamer was zeer back to basic (maarja we hadden ook budget geboekt) maar het personeel was wel echt super vriendelijk en zorgden heel erg goed voor ons! Omdat we heel graag de orangs in het wild wilden zien besloten we drie nachten te boeken ipv de gebruikelijke twee. Deze dagen bestonden uit rivercruises, jungle trekking (avond en overdag) en een bezoek aan het dorp.

Aangezien we de enige gasten waren in de lodge hadden we een prive gids en prive boot. Echt luxe dus! Eerlijk is eerlijk de gids was echt super! Hij deed er alles aan om onze ervaring zo gaaf mogelijk te laten zijn! De cruises die normaal één uur duurde waren nu minstens twee uur en dat gold ook voor de wandelingen. We begonnen de dag met koffie/thee (wat overigens hier niet te drinken is...de koffie smaakt volgens Freya naar modder haha) en een koekje. Daarna gingen we vroeg op weg met de boot om dieren te spotten. We hebben vanuit de boot super coole dieren kunnen spotten maar daarover later meer. Na de cruise kregen we uitgebreid ontbijt (vettige noodles met een ei haha) om vervolgens om 09.00 uur aan de jungletrekking te beginnen.

Even wat extra info over dit gebied... Het is extreem warm, vochtig, zit vol maar dan ook vol met muggen en bloedzuigers! Cool was het wel maar aangenaam zal ik het nooit noemen met mijn regenjas tegen de muggen en extra legging tegen de bloedzuigers liep het zweet me over de rug..:) Bij het meer aangekomen moesten we de bloedzuigers van onze kleding halen...getver.. Freya had er zelfs eentje op haar buik haha. Blegh...maar wel weer een ervaring rijker! Ik had mijn bloedzuigerbeet ontmaagding al in Australië gehad dus nu was het Freya’s beurt hihi. Na de jungletrekking was het tijd voor een douche! Yus! En daarna weer lunch. Pff zoveel eten! Na de lunch liepen we naar het dorp. Hier in Sabah wonen de meeste mensen in een houten huisje op palen. Ze moeten wel hoog zitten omdat ze in het regenseizoen nog wel eens te maken krijgen met overstromingen. Onze gids vertelde wat over zijn dorp en liet ons lekker fruit proeven. Ik ben helaas de naam kwijt maar het lijkt op lychee. Gelukkig waren twee jongetjes zo vriendelijk om met twee lange stokken ons van het verse fruit uit de boom te voorzien. Na de wandeling was het tijd voor afternoon snack. Hoewel het eten allemaal veel teveel was...zeker als het zo warm is dan heb je bijna geen honger vond ik deze snack wel altijd erg leuk. We kregen altijd een lokaal gerechtje. Zoals bijvoorbeeld een soort roti met currysaus, of een keertje gestoomde rijst met kokos in palmbladeren. Na de snack was het tijd voor de tweede rivercruise van de dag. De beste kansen om dieren te zien zijn vroeg in de ochtend of wat later op de dag als het niet zo warm is. Wel luxe om een prive boot te hebben terwijl je volle bootjes ziet langsvaren..:)
Na de bootcruise was het tijd voor het avondeten. Daarna nog even relaxen en daarna nightjungle trekking. Freya en ik wisten niet zo goed wat we ons daarbij voor moesten stellen maar het bleek uiteindelijk een van onze favo onderdelen te zijn. In de avond is het minder warm en een stuk minder erg om laagjes aan te doen om je voor de muggen te beschermen. We gingen met zaklampen en laarzen (was ook wel nodig aangezien je soms volledig in de modder wegzakt) op pad. Toen we onderweg waren zag onze gids ineens iets. Freya riep me er meteen bij en ik kon nog net een beest zien wegrennen. Het bleek een pigmyolifantbaby te zijn geweest! Heel cool! Verder hebben we tijdens de nightjungle treks slapende vogels gespot. Heel grappig! Anders dan overdag blijven ze gewoon zitten en kan je er zelfs foto’s van maken met flits zonder dat ze wakker worden. De vogels in Borneo zijn echt prachtig. Ik heb zelf nog twee slangetjes gespot...yay! Haha hij noemde me al de snakecatcher..al gaat dat catchen me toch wat te ver haha.. En op het einde zagen we ook nog een civetkat in de boom. Na de jungletrek was het tijd voor bed want de dag erna begon het hele programma weer opnieuw! Haha veel tijd om te relaxen was er niet echt.. Hoewel we alle kansen wilden nemen en we juist graag veel activiteiten wilden hebben besloten we de dayjungletrek van de volgende dag toch te skippen. Ipv de jungletrek naar het meer liepen we via een trap een heuvel op waarna we werden getrakteerd op een mooi uitzicht. Grappig detail was wel dat hij zei dat we ons goed aan de leuning (die aan alle kanten los hing) moesten vasthouden omdat er er nog wel eens iemand door een tree heen zakte haha..

We hadden tijdens ons verlijf bij de rivier super veel geluk! Soms zien gasten wilde orangs, soms pigmy olifanten, soms geen van beide maar wij hadden de jackpot. De laatste avondboottocht die we maakten spotte Freya een orang in de boom. Het was een mannetje!
Wow!!! Hoe gaaf het ook was om ze in Sepilok zo dichtbij te zien...dit was nog zoveel malen cooler. Dit is waar hij hoort te zijn! In het wild! Prachtig! Na een paar minuten verdween het mannetje maar er kwamen een vrouwtje en een jonge orang van ongeveer 8 jaar voor in de plaats. Zo mooi om ze te zien klauteren! Ik was ongelofelijk blij want dit was toch wel mijn droom! Naast de orangs zagen we ook veel grote groepen andere apen. Zoals de stoere probiscusmonkeys (de neusapen ook wel Dutch monkeys genoemd:)), de long-tail en pig-tail makaken en de silverleaf monkeys. Ook zagen we veel verschillende Hornbills waarvan de Rhinoceros Hornbill onze favoriet was! Google maar eens!

We hadden de eerste nacht al de baby olifant gezien maar dat ging zo snel dat we graag nog een keer de olifanten wilden zien. Maarja willen is natuurlijk iets anders dan dat het ook gebeurd.. De laatste nacht dat we bij de lodge verbleven konden we de olifanten gewoon vanuit ons kamp horen. Ze maken veel geluid om te communiceren, veel meer dan bv de Afrikaanse olifanten. Ook maken ze een bepaald rommelend geluid met hun maag om te communiceren. Zelfs dit konden we heel goed horen. Onze gids zei dat we eerst gingen eten en dat we daarna ze zouden proberen te vinden. Olifanten kunnen erg gevaarlijk zijn, zeker als je te voet bent, in het donker en ook nog eens in het bos. Onze gids wilde daarom maar een iemand van ons tegelijkertijd meenemen. Hoewel we ook wel in ons achterhoofd wisten dat het niet heel veilig was om in het donker de olifanten te gaan opzoeken vonden we het natuurlijk ook wel heel erg cool:).
Ik ging als eerste met de gids op pad en hoewel we heel dichtbij ze waren, dat kon je horen, konden we ze niet zien. Toch wel heel spannend zo in het donker op olifantenjacht! We hadden echter wel een stinkdier gespot! Daarna was het Freya’s beurt maar ook zij hadden geen geluk. Toen Freya in het bos was hoorde ik de olifanten flink trompetteren en maakte me toch een beetje zorgen. Maar de olifanten waren geschrokken van vuurwerk dat was afgestoken (dit doen ze wanneer de olifanten te dichtbij de palmplantages komen). Gelukkig kwam Freya even later samen met de gids weer terug gelopen naar het kamp. We besloten het op te geven, de gids wilden nog even wachten maar we waren erg moe en wilden ook wel graag slapen. Om 04.00 uur in de ochtend werd er op onze deur geklopt. Freya, Milka! Wake up! Elephants! We deden snel iets aan en liepen naar buiten en ja hoor er stond gewoon een olifant in het kamp. Wat een cadeautje! Het was een mannetje (behoorlijk groot voor een pygmy) en een wat jongere olifant. Ze waren de planten aan het opeten die onze gids had geplant en probeerde water in het kamp te scoren. We stonden er maar een paar meter vandaan! Wat een geluk! En wat een super gids die ons in het midden van de nacht komt wakker maken! Als je naar zo’n plek gaat dan hoop je natuurlijk stiekem wel dat je al die dieren ziet maar als het dan ook echt gebeur dan is dat wel echt super! Ik heb tot nu toe altijd veel geluk gehad met mijn dierensightings tijdens mijn reis! Hopen dat dat zo blijft!
Toen we de lodge verlieten wilden ze met ons op de foto! En ipv smile of cheese roepen ze heel hard leech haha! Die vond ik wel erg leuk!

Blog is alweer aardig lang geworden. In het volgende deel onze reis naar de bounty eilandjes!
Heel veel knuffel Millie